نجمه خاتون
ﺑﺮﺧﻲ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻛﻪ ﻭﺻﻴﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﻗﺒﺮﺷﺎﻥ ﺁﻳﻪ " ﻭ ﮐﻠﺒﻬﻢ ﺑﺎﺳﻂ ﺫﺭﺍﻋﯿﻪ ﺑﺎﻟﻮﺻﯿﺪ" ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ :
ﺍﻟﻒ – ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺍﺑﻦ ﺍﻟﺤﺠﺎﺝ :
ﺍﯾﻦ ﺷﺎﻋﺮ ﻋﻈﯿﻢ ﺍﻟﻘﺪﺭ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻨﺎﯾﺖ ﺍﻫﻞ ﺑﯿﺖ ﻋﻠﯿﻬﻢ ﺍﻟﺴﻼﻡ ( ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻋﻨﺎﯾﺖ ﻣﻌﺼﻮﻣﯿﻦ ﻋﻠﯿﻬﻢ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺷﻨﯿﺪﻧﯽ ﺍﺳﺖ ) ﻭﺻﯿﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺮﻡ ﺍﻣﺎﻣﯿﻦ ﮐﺎﻇﻤﯿﻦ ﻋﻠﯿﻬﻤﺎ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﻓﻦ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻗﺒﺮﺷﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ : " ﻭ ﮐﻠﺒﻬﻢ ﺑﺎﺳﻂ ﺫﺭﺍﻋﯿﻪ ﺑﺎﻟﻮﺻﯿﺪ " .
ﺏ – ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻧﺼﯿﺮ ﻃﻮﺳﯽ :
ﺍﯾﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻠﯿﻞ ﺍﻟﻘﺪﺭ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﺤﻞ ﺩﻓﻦ ﻭ ﻣﺘﻦ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺍﺑﻦ ﺍﻟﺤﺠﺎﺝ ﻭﺻﯿﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺝ – ﻋﻼﻣﻪ ﮐﺠﻮﺭﯼ ، ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺼﺎﯾﺺ ﺍﻟﻔﺎﻃﻤﯿﺔ :
ﺍﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﻈﯿﻢ ﺍﻟﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﺍﻟﻔﺎﻃﻤﯿﺔ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ :
ﺍﻟﺨﺼﺎﺋﺺ ﺍﻟﻔﺎﻃﻤﻴﺔ - ﺍﻟﺸﻴﺦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺍﻟﻜﺠﻮﺭﻱ - ﺝ 1 - ﺹ 44 - 45
ﻭﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺃﻧﻲ ﺃﺣﻤﻞ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻣﺤﺒﺘﻲ ﺑﻴﻦ ﺟﻨﺒﻲ ﻭﺃﻧﺎ ﺑﺎﺳﻂ ﺫﺭﺍﻋﻲ ﻋﻠﻰ ﺗﺮﺍﺏ ﺃﻋﺘﺎﺑﻬﻢ ﻛﺎﻟﻜﻠﺐ ﺍﻟﺤﺎﺭﺱ
ﺍﻟﻒ – ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺍﺑﻦ ﺍﻟﺤﺠﺎﺝ :
ﺍﯾﻦ ﺷﺎﻋﺮ ﻋﻈﯿﻢ ﺍﻟﻘﺪﺭ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻨﺎﯾﺖ ﺍﻫﻞ ﺑﯿﺖ ﻋﻠﯿﻬﻢ ﺍﻟﺴﻼﻡ ( ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻋﻨﺎﯾﺖ ﻣﻌﺼﻮﻣﯿﻦ ﻋﻠﯿﻬﻢ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺷﻨﯿﺪﻧﯽ ﺍﺳﺖ ) ﻭﺻﯿﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺮﻡ ﺍﻣﺎﻣﯿﻦ ﮐﺎﻇﻤﯿﻦ ﻋﻠﯿﻬﻤﺎ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﻓﻦ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻗﺒﺮﺷﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ : " ﻭ ﮐﻠﺒﻬﻢ ﺑﺎﺳﻂ ﺫﺭﺍﻋﯿﻪ ﺑﺎﻟﻮﺻﯿﺪ " .
ﺏ – ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻧﺼﯿﺮ ﻃﻮﺳﯽ :
ﺍﯾﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻠﯿﻞ ﺍﻟﻘﺪﺭ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﺤﻞ ﺩﻓﻦ ﻭ ﻣﺘﻦ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺍﺑﻦ ﺍﻟﺤﺠﺎﺝ ﻭﺻﯿﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺝ – ﻋﻼﻣﻪ ﮐﺠﻮﺭﯼ ، ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺼﺎﯾﺺ ﺍﻟﻔﺎﻃﻤﯿﺔ :
ﺍﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﻈﯿﻢ ﺍﻟﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﺍﻟﻔﺎﻃﻤﯿﺔ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ :
ﺍﻟﺨﺼﺎﺋﺺ ﺍﻟﻔﺎﻃﻤﻴﺔ - ﺍﻟﺸﻴﺦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺍﻟﻜﺠﻮﺭﻱ - ﺝ 1 - ﺹ 44 - 45
ﻭﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺃﻧﻲ ﺃﺣﻤﻞ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻣﺤﺒﺘﻲ ﺑﻴﻦ ﺟﻨﺒﻲ ﻭﺃﻧﺎ ﺑﺎﺳﻂ ﺫﺭﺍﻋﻲ ﻋﻠﻰ ﺗﺮﺍﺏ ﺃﻋﺘﺎﺑﻬﻢ ﻛﺎﻟﻜﻠﺐ ﺍﻟﺤﺎﺭﺱ
نجمه خاتون
ﻛﻞ ﻣﻦ ﻳﺪﻋﻲ ﺑﻤﺎ ﻟﻴﺲ ﻓﻴﻪ * ﻛﺬﺑﺘﻪ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺍﻹﻣﺘﺤﺎﻥ
ﻭﺷﻬﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺃﻥ ﻟﺴﺎﻧﻲ ﻟﻬﺞ ﻭﺳﻴﻠﻬﺞ ﺩﺍﺋﻤﺎ ﻟﻴﻌﺮﺽ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻱ ﺷﻔﻴﻌﺔ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﺠﺰﺍﺀ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﺍﻟﺘﺎﻟﻲ :
ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺳﮕﻰ ﻛﻪ ﺭﻭﻡ ﺯﺁﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ * ﻣﺮﮔﻢ ﺯﺁﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﺳﺎﺯﺩ ﻣﮕﺮ ﺟﺪﺍ
ﺑﻞ ﻫﻨﺎﻙ ﻓﻲ ﺧﺎﻃﺮﻱ ﺑﻴﺖ ﺁﺧﺮ ﻳﻘﺮﺏ ﻣﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺒﻴﺖ :
ﺭﻭﻡ ﺑﻪ ﺟﻠﺪ ﺳﮓ ﭘﺎﺳﺒﺎﻥ ﻛﻪ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﮔﺎﻫﻰ * ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﻐﻠﻄﻪ ﻳﺎﺑﻢ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍﻫﻰ
ﻓﺎﺯ ﻛﻠﺐ ﺑﺤﺐ ﺃﺻﺤﺎﺏ ﻛﻬﻒ * ﻛﻴﻒ ﻳﺸﻘﻰ ﺑﺤﺐ ﺑﻨﺖ ﺍﻟﻨﺒﻲ
ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ "ﻓﺮﻭﻍ ﻭﻻﯾﺖ ﺩﺭ ﺩﻋﺎﯼ ﻧﺪﺑﻪ " ﺍﺛﺮ ﺁﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻌﻈﻤﯽ ﺻﺎﻓﯽ ﮔﻠﭙﺎﯾﮕﺎﻧﯽ ﻣﻄﻠﺒﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺁﻥ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﻧﯿﺴﺖ.
ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ: ﺑﻌﻀﻰ ﺧﻮﺩ ﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺳﮓ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ، ﻭ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﺩﻡ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻪ ﺳﮓ.
ﺟﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﺎﻓﻲ ﺣﻔﻈﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ: ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﺆﻣﻦ ﺳﮓ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺳﮓ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍ، ﻳﺎ ﺳﮓ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻳﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﻫﺴﺘﻢ، ﻣﻌﻨﺎﻳﺶ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺳﮓ ﻫﺴﺘﻢ. ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﻟﻄﻴﻒ ﻭ ﺩﻝ ﭘﺴﻨﺪﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻛﺴﻰ ﺟﺰ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﺁﻥ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﮓ ﺧﻮﺍﻧﺪﻯ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻰ. ﻏﺮﺽ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺳﮓ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﺭ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﻯ ﻧﻤﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻭﻓﺎ ﻭ ﺣﻖ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﭘﺎﺱ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭﻟﻰّ ﻧﻌﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﺍﺯ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻛﻢ ﻭ ﻟﻘﻤﻪ ﻧﺎﻥ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﭼﺮﺏ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﺰﻳﻨﺪ، ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻛﻮﻯ ﺷﻤﺎ ﻣﻘﻴﻢ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻢ، ﻭ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﻰ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭ ﻣﺮﺍﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ.
ﻭﺷﻬﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺃﻥ ﻟﺴﺎﻧﻲ ﻟﻬﺞ ﻭﺳﻴﻠﻬﺞ ﺩﺍﺋﻤﺎ ﻟﻴﻌﺮﺽ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻱ ﺷﻔﻴﻌﺔ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﺠﺰﺍﺀ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﺍﻟﺘﺎﻟﻲ :
ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺳﮕﻰ ﻛﻪ ﺭﻭﻡ ﺯﺁﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ * ﻣﺮﮔﻢ ﺯﺁﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﺳﺎﺯﺩ ﻣﮕﺮ ﺟﺪﺍ
ﺑﻞ ﻫﻨﺎﻙ ﻓﻲ ﺧﺎﻃﺮﻱ ﺑﻴﺖ ﺁﺧﺮ ﻳﻘﺮﺏ ﻣﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺒﻴﺖ :
ﺭﻭﻡ ﺑﻪ ﺟﻠﺪ ﺳﮓ ﭘﺎﺳﺒﺎﻥ ﻛﻪ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﮔﺎﻫﻰ * ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﻐﻠﻄﻪ ﻳﺎﺑﻢ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍﻫﻰ
ﻓﺎﺯ ﻛﻠﺐ ﺑﺤﺐ ﺃﺻﺤﺎﺏ ﻛﻬﻒ * ﻛﻴﻒ ﻳﺸﻘﻰ ﺑﺤﺐ ﺑﻨﺖ ﺍﻟﻨﺒﻲ
ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ "ﻓﺮﻭﻍ ﻭﻻﯾﺖ ﺩﺭ ﺩﻋﺎﯼ ﻧﺪﺑﻪ " ﺍﺛﺮ ﺁﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻌﻈﻤﯽ ﺻﺎﻓﯽ ﮔﻠﭙﺎﯾﮕﺎﻧﯽ ﻣﻄﻠﺒﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺁﻥ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﻧﯿﺴﺖ.
ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ: ﺑﻌﻀﻰ ﺧﻮﺩ ﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺳﮓ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ، ﻭ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﺩﻡ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻪ ﺳﮓ.
ﺟﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﺎﻓﻲ ﺣﻔﻈﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ: ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﺆﻣﻦ ﺳﮓ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺳﮓ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍ، ﻳﺎ ﺳﮓ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻳﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﻫﺴﺘﻢ، ﻣﻌﻨﺎﻳﺶ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺳﮓ ﻫﺴﺘﻢ. ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﻟﻄﻴﻒ ﻭ ﺩﻝ ﭘﺴﻨﺪﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻛﺴﻰ ﺟﺰ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﺁﻥ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﮓ ﺧﻮﺍﻧﺪﻯ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻰ. ﻏﺮﺽ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺳﮓ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﺭ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﻯ ﻧﻤﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻭﻓﺎ ﻭ ﺣﻖ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﭘﺎﺱ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭﻟﻰّ ﻧﻌﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﺍﺯ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻛﻢ ﻭ ﻟﻘﻤﻪ ﻧﺎﻥ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﭼﺮﺏ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﺰﻳﻨﺪ، ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻛﻮﻯ ﺷﻤﺎ ﻣﻘﻴﻢ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻢ، ﻭ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﻰ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭ ﻣﺮﺍﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ.
نجمه خاتون
ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮ، ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﺮﻑ ﭘﺴﻨﺪ ﻭ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻭ ﻋﺎﻃﻔﻰ ﻭ ﻣﻬﻴّﺞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺷﻌﺮﺍ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺫﻭﻕ ﻋﺮﺏ ﻭ ﻋﺠﻢ، ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍ ﻳﺎ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻳﺎ ﺍﻣﺎﻡ، ﺣﻘﻴﺮﺍﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﮓ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ; ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭ:
ﻟﻘﻤﻪ ﻧﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﮓ ﻛﻦ ﻋﻄﺎ -- ﻛﻢ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺍﺯ ﻋﻄﺎﻳﺖ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ
ﺷﺎﻫﺎ ﭼﻮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺳﮕﻰ ﺑﺒﺎﻳﺪ --- ﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﺁﻥ ﺳﮓ ﺗﻮ ﺷﺎﻳﺪ
ﻫﺴﺘﻢ ﺳﮕﻜﻰ ﺯ ﺣﺒﺲ ﺟﺴﺘﻪ --- ﺑﺮ ﺷﺎﺥ ﮔﻞ ﻫﻮﺍﺕ ﺑﺴﺘﻪ
ﺍﺯ ﻣﺪﺡ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻗﻼﺩﻩ ﺯﺭ --- ﺯﻧﺠﻴﺮ ﻭﻓﺎ ﺑﻪ ﺣﻠﻘﻢ ﺍﻧﺪﺭ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﺭﺍﻳﮕﺎﻧﺖ --- ﺑﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻃﻮﻳﻠﻪ ﺳﮕﺎﻧﺖ
ﺍﻓﻜﻦ ﻧﻈﺮﻯ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺳﮓ ﺧﻮﻳﺶ ---- ﺳﻨﮕﻢ ﻣﺰﻥ ﻭ ﻣﺮﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ
ﻣﻦ ﺳﮓ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻛﻬﻔﻢ ﺑﺮ ﺩﺭ ﭘﺎﻛﺎﻥ ﻣﻘﻴﻢ --- ﻧﻴﻢ ﻧﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﺗﺎ ﻧﻴﻢ ﺟﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺗﻦ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺍﻳﻦ ﺿﻌﻴﻒ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻋﻠﻰ 7 ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻡ:
ﺑﺴﺘﻪ ﺳﻨﺒﻞ ﮔﻴﺴﻮﻯ ﺗﻮﺍﻡ --- ﻓﺨﺮﻡ ﺍﻳﻦ ﺑﺲ ﻛﻪ ﺳﮓ ﻛﻮﻯ ﺗﻮﺍﻡ
ﻧﺎﺑﻐﻪ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺍﺩﺏ، ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ، ﺷﻴﺦ ﺑﻬﺎﺀ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻋﺎﻣﻠﻰ 1 ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺴﻰ ﻣﺜﻞ ﺷﺎﻩ ﻋﺒﺎﺱ ﻛﺒﻴﺮ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻟﻘﺎﺏ ﺷﺎﻫﺎﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﻟﻘﺐ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﺘﺎﺏ «ﺟﺎﻣﻊ ﻋﺒﺎﺳﻰ» ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:
ﭼﻮﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﻧﺎﻇﺮ ﺍﺷﺮﻑ ﺍﻗﺪﺱ، ﻛﻠﺐ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺑﻦ ﺍﺑﻴﻄﺎﻟﺐ 7» ﺷﺎﻩ ﻋﺒﺎﺱ ﺍﻟﺤﺴﻴﻨﻰ ﺍﻟﻤﻮﺳﻮﻯ ...
ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ «ﻛﻠﺐ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺑﻦ ﺍﺑﻴﻄﺎﻟﺐ 7» ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺎﻩ ﻋﺒّﺎﺱ ﻛﺒﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻟﻘﺎﺏ ﻧﻔﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﻫﺎﻥ ﺻﻔﻮﻯ ﻭ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﻟﭙﺬﻳﺮﺗﺮ ﻭ ﺍﺭﺯﻧﺪﻩ ﺗﺮ ﻭ ﺟﺬﺍﺏ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻟﻄﻔﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﻭﻳﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
ﻫﻢ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭﻓﺎﺕ ﻋﻀﺪ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺩﻳﻠﻤﻰ ﻗﺮﻳﺐ ﻳﻚ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺩ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻣﻔﺎﺧﺮ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﻯ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻧﺠﻒ ﺍﺷﺮﻑ، ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﻣﺮﻗﺪ ﻣﻄﻬﺮ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺘﻘﻴﺎﻥ ﻋﻠﻰ 7 ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ ( ﻭﻛﻠﺒﻬﻢ ﺑﺎﺳﻂ ﺫﺭﺍﻋﻴﻪ ﺑﺎﻟﻮﺻﻴﺪ)
ﻟﻘﻤﻪ ﻧﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﮓ ﻛﻦ ﻋﻄﺎ -- ﻛﻢ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺍﺯ ﻋﻄﺎﻳﺖ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ
ﺷﺎﻫﺎ ﭼﻮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺳﮕﻰ ﺑﺒﺎﻳﺪ --- ﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﺁﻥ ﺳﮓ ﺗﻮ ﺷﺎﻳﺪ
ﻫﺴﺘﻢ ﺳﮕﻜﻰ ﺯ ﺣﺒﺲ ﺟﺴﺘﻪ --- ﺑﺮ ﺷﺎﺥ ﮔﻞ ﻫﻮﺍﺕ ﺑﺴﺘﻪ
ﺍﺯ ﻣﺪﺡ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻗﻼﺩﻩ ﺯﺭ --- ﺯﻧﺠﻴﺮ ﻭﻓﺎ ﺑﻪ ﺣﻠﻘﻢ ﺍﻧﺪﺭ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﺭﺍﻳﮕﺎﻧﺖ --- ﺑﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻃﻮﻳﻠﻪ ﺳﮕﺎﻧﺖ
ﺍﻓﻜﻦ ﻧﻈﺮﻯ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺳﮓ ﺧﻮﻳﺶ ---- ﺳﻨﮕﻢ ﻣﺰﻥ ﻭ ﻣﺮﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ
ﻣﻦ ﺳﮓ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻛﻬﻔﻢ ﺑﺮ ﺩﺭ ﭘﺎﻛﺎﻥ ﻣﻘﻴﻢ --- ﻧﻴﻢ ﻧﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﺗﺎ ﻧﻴﻢ ﺟﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺗﻦ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺍﻳﻦ ﺿﻌﻴﻒ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻋﻠﻰ 7 ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻡ:
ﺑﺴﺘﻪ ﺳﻨﺒﻞ ﮔﻴﺴﻮﻯ ﺗﻮﺍﻡ --- ﻓﺨﺮﻡ ﺍﻳﻦ ﺑﺲ ﻛﻪ ﺳﮓ ﻛﻮﻯ ﺗﻮﺍﻡ
ﻧﺎﺑﻐﻪ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺍﺩﺏ، ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ، ﺷﻴﺦ ﺑﻬﺎﺀ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻋﺎﻣﻠﻰ 1 ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺴﻰ ﻣﺜﻞ ﺷﺎﻩ ﻋﺒﺎﺱ ﻛﺒﻴﺮ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻟﻘﺎﺏ ﺷﺎﻫﺎﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﻟﻘﺐ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﺘﺎﺏ «ﺟﺎﻣﻊ ﻋﺒﺎﺳﻰ» ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:
ﭼﻮﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﻧﺎﻇﺮ ﺍﺷﺮﻑ ﺍﻗﺪﺱ، ﻛﻠﺐ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺑﻦ ﺍﺑﻴﻄﺎﻟﺐ 7» ﺷﺎﻩ ﻋﺒﺎﺱ ﺍﻟﺤﺴﻴﻨﻰ ﺍﻟﻤﻮﺳﻮﻯ ...
ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ «ﻛﻠﺐ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺑﻦ ﺍﺑﻴﻄﺎﻟﺐ 7» ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺎﻩ ﻋﺒّﺎﺱ ﻛﺒﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻟﻘﺎﺏ ﻧﻔﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﻫﺎﻥ ﺻﻔﻮﻯ ﻭ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﻟﭙﺬﻳﺮﺗﺮ ﻭ ﺍﺭﺯﻧﺪﻩ ﺗﺮ ﻭ ﺟﺬﺍﺏ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻟﻄﻔﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﻭﻳﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
ﻫﻢ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭﻓﺎﺕ ﻋﻀﺪ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺩﻳﻠﻤﻰ ﻗﺮﻳﺐ ﻳﻚ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺩ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻣﻔﺎﺧﺮ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﻯ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻧﺠﻒ ﺍﺷﺮﻑ، ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﻣﺮﻗﺪ ﻣﻄﻬﺮ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺘﻘﻴﺎﻥ ﻋﻠﻰ 7 ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ ( ﻭﻛﻠﺒﻬﻢ ﺑﺎﺳﻂ ﺫﺭﺍﻋﻴﻪ ﺑﺎﻟﻮﺻﻴﺪ)
نجمه خاتون
ﺣﻀﺮﺕ ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺣید ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻲ ﺣﻔﻈﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﺎﻡ ﻏﺪﻳﺮﻳﻪ ﺷﻌﺮﻱ ﺑﻠﻨﺪ ﺳﺮﻭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻱ ﺍﻧﺘﻬﺎﻳﻲ ﺷﻌﺮ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ :
(( ﻭﺣﯿﺪﻡ )) ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺟﺮﻡ ﻭ ﺗﻘﺼﯿﺮ
ﺳﮕﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﺷﺪﻡ ﺩﺭ ﮐﻮﯼ ﺗﻮ ﭘﯿﺮ
ﺑﺮ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ
ﺳﮕﯽ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﭘﺎ ﺷﮑﺴﺘﻪ
ﺗﻮ ﮐﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻧﯽ
ﻧﭙﻨﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﮓ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻧﯽ
------------------------------------
ﺷﯿﺦ ﻋﺒﺎﺱ ﻗﻤﯽ ﺭﺣﻤﺔﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺎﺗﻴﺢ ﺍﻟﺠﻨﺎﻥ ، ﺩﺭ ﻣﻔﺎﺗﯿﺢ ﺍﻟﺠﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺩﺍﺏ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﺍﺷﻌﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺎﻝ ﺯﺍﺋﺮ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﻌﺮ ﺯﯾﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ:
ﺷﺎﻫﺎ ﭼﻪ ﺗﺮﺍ ﺳﮕﯽ ﺑﯿﺎﯾﺪ
ﮔﺮ ﻣﻦ ﺑُﻮَﻡ ﺁﻥ ﺳﮓ ﺗﻮ ﺷﺎﯾﺪ
ﻫﺴﺘﻢ ﺳﮕﮑﯽ ﺯﺣﺒﺲ ﺟﺴﺘﻪ
ﺑﺮ ﺷﺎﺥ ﮔﻞ ﻫﻮﺍﺕ ﺑﺴﺘﻪ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩﯼ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺯ ﺟُﻞ
ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺯ ﺳَﺮِ ﺫُﻝّ
ﺍﻓﮑﻦ ﻧﻈﺮﯼ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺳﮓ ﺧﻮﯾﺶ
ﺳﻨﮕﻢ ﻣﺰﻥ ﻭ ﻣﺮﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ
----------------------------------------
ﺷﻌﺮ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻛﻤﭙﺎﻧﻲ ﺩﺭ ﺩﻳﻮﺍﻥ ﻛﻤﭙﺎﻧﻲ :
ﺗﻮ ﻗﺪﺭ ﻭ ﻗﯿﻤﺖ ﺳﮓ ﺭﺍ ﺯ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯽ؟
ﺳـــﮓ ﻣﺤـــــﻠﻪ ﯼ ﻟﯿــــﻠﯽ ﺣﮑـــﺎﯾﺘﯽ ﺩﺍﺭﺩ
ﺳــــﮕﯽ ﮐﻪ ﻣﻌــﺒﺮ ﺍﻭ ﭘﯿﭻ ﮐﻮﭼﻪ ﻟﯿﻠﯽ ﺍﺳﺖ
ﻓﻘــــﻂ ﺑﻪ ﺧــــﺎﻃﺮ ﻟﯿـــﻠﯽ ﺍﺳـﺖ ﻗﯿﻤﺘﯽ ﺩﺍﺭﺩ
(( ﻭﺣﯿﺪﻡ )) ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺟﺮﻡ ﻭ ﺗﻘﺼﯿﺮ
ﺳﮕﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﺷﺪﻡ ﺩﺭ ﮐﻮﯼ ﺗﻮ ﭘﯿﺮ
ﺑﺮ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ
ﺳﮕﯽ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﭘﺎ ﺷﮑﺴﺘﻪ
ﺗﻮ ﮐﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻧﯽ
ﻧﭙﻨﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﮓ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻧﯽ
------------------------------------
ﺷﯿﺦ ﻋﺒﺎﺱ ﻗﻤﯽ ﺭﺣﻤﺔﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺎﺗﻴﺢ ﺍﻟﺠﻨﺎﻥ ، ﺩﺭ ﻣﻔﺎﺗﯿﺢ ﺍﻟﺠﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺩﺍﺏ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﺍﺷﻌﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺎﻝ ﺯﺍﺋﺮ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﻌﺮ ﺯﯾﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ:
ﺷﺎﻫﺎ ﭼﻪ ﺗﺮﺍ ﺳﮕﯽ ﺑﯿﺎﯾﺪ
ﮔﺮ ﻣﻦ ﺑُﻮَﻡ ﺁﻥ ﺳﮓ ﺗﻮ ﺷﺎﯾﺪ
ﻫﺴﺘﻢ ﺳﮕﮑﯽ ﺯﺣﺒﺲ ﺟﺴﺘﻪ
ﺑﺮ ﺷﺎﺥ ﮔﻞ ﻫﻮﺍﺕ ﺑﺴﺘﻪ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩﯼ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺯ ﺟُﻞ
ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺯ ﺳَﺮِ ﺫُﻝّ
ﺍﻓﮑﻦ ﻧﻈﺮﯼ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺳﮓ ﺧﻮﯾﺶ
ﺳﻨﮕﻢ ﻣﺰﻥ ﻭ ﻣﺮﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ
----------------------------------------
ﺷﻌﺮ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻛﻤﭙﺎﻧﻲ ﺩﺭ ﺩﻳﻮﺍﻥ ﻛﻤﭙﺎﻧﻲ :
ﺗﻮ ﻗﺪﺭ ﻭ ﻗﯿﻤﺖ ﺳﮓ ﺭﺍ ﺯ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯽ؟
ﺳـــﮓ ﻣﺤـــــﻠﻪ ﯼ ﻟﯿــــﻠﯽ ﺣﮑـــﺎﯾﺘﯽ ﺩﺍﺭﺩ
ﺳــــﮕﯽ ﮐﻪ ﻣﻌــﺒﺮ ﺍﻭ ﭘﯿﭻ ﮐﻮﭼﻪ ﻟﯿﻠﯽ ﺍﺳﺖ
ﻓﻘــــﻂ ﺑﻪ ﺧــــﺎﻃﺮ ﻟﯿـــﻠﯽ ﺍﺳـﺖ ﻗﯿﻤﺘﯽ ﺩﺍﺭﺩ
نجمه خاتون
ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﯽ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﯿﻔﺮﻣﺎﯾﻨﺪ:
ﺳﮓ ۱۰ ﺻﻔﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﻣﺆﻣﻦ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﺮﺳﺪ.
۱) ﺳﮓ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﯿﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﺪﺭ ﻭ ﻣﻨﺰﻟﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻭﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﺴﮑﯿﻨﺎﻥ ﻭ ﺑﯿﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
۲) ﻣﺎﻝ ﻭﻣﻠﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﮓ ﻧﯿﺴﺖ ﻭﺍﯾﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻔﺖ ﻣﺠﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
۳) ﺳﮓ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﻣﻌﯿﻨﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﻭﺩ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﯾﻦ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﺘﻮﮐﻼﻥ ﺍﺳﺖ.
۴) ﺳﮓ ﺍﻏﻠﺐ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﺩﺕ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
۵) ﺳﮓ ﺍﮔﺮﺻﺪ ﺗﺎﺯﯾﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺭﺩ، ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺻﻔﺖ ﻣﺮﯾﺪﺍﻥ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺍﺳﺖ.
۶) ﺷﺐ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﻧﻤﯽ ﺁﺭﺍﻣﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ.
۷) ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺭﺍﻧﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﻭﺳﺘﻢ ﺑﯿﻨﺪ، ﭼﻮﻥ ﺻﺪﺍﯾﺶ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻟﮕﯿﺮﯼ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﺍﯾﻦ ﺻﻔﺖ ﻓﺮﻭﺗﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
۸) ﻫﺮ ﺧﻮﺭﺍﮐﯽ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﺪ ﺭﺍﺿﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺻﻔﺖ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻗﺎﻧﻌﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
۹) ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻟﺐ ﻓﺮﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﻭﺧﺎﻣﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻋﻼﻣﺖ ﺧﺎﺋﻔﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
۱۰) ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﻫﯿﭻ ﻣﯿﺮﺍﺛﯽ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﺯﺍﻫﺪﺍﻥ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺍﺳﺖ.
ﻣﻨﺒﻊ:
ﮐﺘﺎﺏ ﻟﺌﺎﻟﯽ ﺍﻻﺧﺒﺎﺭ ﺝ ۵ – ﺹ ۳۸۷- ۳۸۸ﺗﺤﺮﯾﺮ ﺍﻟﻤﻮﺍﻋﻆ ﺍﻟﻌﺪﺩﯾﺔ، ﺹ: 5
*
*
ﺩﺭ ﻟﻴﻨﻚ ﺯﻳﺮ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻲ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺣﻴﺪ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻲ ﺣﻔﻈﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﻳﻨﻜﻪ (( ﺁﯾﺎ ﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﺴﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﮓ ﺍﻫﻞ ﺑﯿﺖ ﺑﺪﺍﻧﺪ؟)) ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﻲ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﺎﻟﻲ ﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﻮﺵ ﻓﺮﺍ ﺩﻫﻴﺪ
ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻛﻤﻲ ﺑﻪ ماجرای ﺭﺳﻮﻝ ﺗﺮﻙ ﺩﻗﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﭼﻲ ﺷﺪ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﻋﺎﻳﺖ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ .
ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺳﻮﻝ ﺗﺮﻙ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻗﻌﻴﺘﻲ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻱ ﺧﻮﺩ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺍﺳﺖ ( ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻫﻞ ﺗﻔﻜﺮ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻣﺘﻌﺼﺐ )...
مضافا بر اینها
این خودش یک تشبیه است مثل اینکه امیر المومنین فرمودند من در برابر پیامبر مانند یه بچه شتر بودم
که مرتبا همراه پیامبر بودم و از ایشان کسب معرفت می کردم
ﺳﮓ ۱۰ ﺻﻔﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﻣﺆﻣﻦ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﺮﺳﺪ.
۱) ﺳﮓ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﯿﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﺪﺭ ﻭ ﻣﻨﺰﻟﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻭﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﺴﮑﯿﻨﺎﻥ ﻭ ﺑﯿﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
۲) ﻣﺎﻝ ﻭﻣﻠﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﮓ ﻧﯿﺴﺖ ﻭﺍﯾﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻔﺖ ﻣﺠﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
۳) ﺳﮓ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﻣﻌﯿﻨﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﻭﺩ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﯾﻦ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﺘﻮﮐﻼﻥ ﺍﺳﺖ.
۴) ﺳﮓ ﺍﻏﻠﺐ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﺩﺕ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
۵) ﺳﮓ ﺍﮔﺮﺻﺪ ﺗﺎﺯﯾﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺭﺩ، ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺻﻔﺖ ﻣﺮﯾﺪﺍﻥ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺍﺳﺖ.
۶) ﺷﺐ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﻧﻤﯽ ﺁﺭﺍﻣﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ.
۷) ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺭﺍﻧﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﻭﺳﺘﻢ ﺑﯿﻨﺪ، ﭼﻮﻥ ﺻﺪﺍﯾﺶ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻟﮕﯿﺮﯼ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﺍﯾﻦ ﺻﻔﺖ ﻓﺮﻭﺗﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
۸) ﻫﺮ ﺧﻮﺭﺍﮐﯽ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﺪ ﺭﺍﺿﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺻﻔﺖ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻗﺎﻧﻌﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
۹) ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻟﺐ ﻓﺮﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﻭﺧﺎﻣﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻋﻼﻣﺖ ﺧﺎﺋﻔﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
۱۰) ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﻫﯿﭻ ﻣﯿﺮﺍﺛﯽ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﺯﺍﻫﺪﺍﻥ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺍﺳﺖ.
ﻣﻨﺒﻊ:
ﮐﺘﺎﺏ ﻟﺌﺎﻟﯽ ﺍﻻﺧﺒﺎﺭ ﺝ ۵ – ﺹ ۳۸۷- ۳۸۸ﺗﺤﺮﯾﺮ ﺍﻟﻤﻮﺍﻋﻆ ﺍﻟﻌﺪﺩﯾﺔ، ﺹ: 5
*
*
ﺩﺭ ﻟﻴﻨﻚ ﺯﻳﺮ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻲ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺣﻴﺪ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻲ ﺣﻔﻈﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﻳﻨﻜﻪ (( ﺁﯾﺎ ﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﺴﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﮓ ﺍﻫﻞ ﺑﯿﺖ ﺑﺪﺍﻧﺪ؟)) ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﻲ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﺎﻟﻲ ﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﻮﺵ ﻓﺮﺍ ﺩﻫﻴﺪ
ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻛﻤﻲ ﺑﻪ ماجرای ﺭﺳﻮﻝ ﺗﺮﻙ ﺩﻗﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﭼﻲ ﺷﺪ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﻋﺎﻳﺖ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ .
ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺳﻮﻝ ﺗﺮﻙ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻗﻌﻴﺘﻲ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻱ ﺧﻮﺩ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺍﺳﺖ ( ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻫﻞ ﺗﻔﻜﺮ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻣﺘﻌﺼﺐ )...
مضافا بر اینها
این خودش یک تشبیه است مثل اینکه امیر المومنین فرمودند من در برابر پیامبر مانند یه بچه شتر بودم
که مرتبا همراه پیامبر بودم و از ایشان کسب معرفت می کردم
ﺳﻮﺭﻩ ﺍﻱ ﻛﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩ : ﺳﻮﺭﻩ ﻛﻬﻒ
ﺁﻳﻪ ﺍﻱ ﻛﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩ : ﺳﻮﺭﻩ ﻛﻬﻒ ، ﺁﻳﻪ 10 ، (ﻭَﻛَﻠْﺒُﻬُﻢ ﺑَﺎﺳِﻂٌ ﺫِﺭَﺍﻋَﻴْﻪِ ﺑِﺎﻟْﻮَﺻِﻴﺪِ )
ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩ : ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﮓ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻛﻬﻒ
ﺭﻭﺍﻳﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩ : ﺭﻭﺍﻳﺘﻲ ﺍﺯ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ : ﺳﮓ ۱۰ ﺻﻔﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﻣﺆﻣﻦ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﺮﺳﺪ (ﮐﺘﺎﺏ ﻟﺌﺎﻟﯽ ﺍﻻﺧﺒﺎﺭ ﺝ ۵ – ﺹ ۳۸۷- ۳۸۸ﺗﺤﺮﯾﺮ ﺍﻟﻤﻮﺍﻋﻆ ﺍﻟﻌﺪﺩﯾﺔ، ﺹ: 5 )